Η “οχιά της Μήλου” ανήκει στο είδος Macrovipera schweizeri, ενδημικό των Κυκλάδων. Στους κατοίκους του νησιού είναι γνωστό το παλαιότερο επιστημονικό της όνομα: Vipera lebetina.

Η παγκόσμια εξάπλωσή της περιορίζεται στα νησιά Μήλος, Κίμωλος, Πολύαιγος και Σίφνος.

Ο πληθυσμός του είδους υπολογίζεται σε 5.500 ενήλικα άτομα και το μεγαλύτερο μέρος του εντοπίζεται στη Δυτική Μήλο.

Ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού της οχιάς της Μήλου  έχει ομοιόμορφο κοκκινωπό χρωματισμό, ενώ τα μεγάλα σε ηλικία άτομα είναι συχνά σκουρόχρωμα. Αν και ποικίλλουν σε χρωματισμό, τα ερπετά αυτά αποτελούν διαφορετικές μορφές του ίδιου είδους.

Η οχιά προστατεύεται από διεθνείς, ευρωπαϊκές και ελληνικές νομοθετικές διατάξεις. Απαγορεύεται η σύλληψη, η κατοχή, το εμπόριο και η θανάτωσή της.

Το δηλητήριό της δεν είναι πιο επικίνδυνο από τα άλλα είδη οχιάς που υπάρχουν στην υπόλοιπη Ελλάδα, ενώ  δεν έχει καταγραφεί ποτέ ούτε ένα περιστατικό θανάτου.

Εκτός από την οχιά, στη Μήλο έχουν καταγραφεί 9 άλλα είδη ερπετών: η ποταμοχελώνα,  ο κυρτοδάκτυλος, το σαμιαμίδι, ο αβλέφαρος, η σαύρα της Μήλου, η μεγάλη γουστέρα, το σπιτόφιδο, το νερόφιδο και το αγιόφιδο.

H “σαύρα της Μήλου” (Podarcis milensis), όπως και η οχιά, είναι σπάνιο ενδημικό είδος, μοναδικό στην περιοχή του Αιγαίου, και απαιτείται μέριμνα για τη διατήρησή του.