Μια ταπεινή Βενετία στη μέση του Αρχιπελάγους. Το Κλήμα: ένα πλωτό ψαροχώρι που στα μικρά δίπατα σπίτια του συγκατοίκησαν αρμονικά, χρόνια και χρόνια, άνθρωποι και πλεούμενα… Οι βάρκες χαμηλά, στα υπόσκαφα «σύρματα», κι οι οικογένειες των ψαράδων ψηλότερα, στο υπερώο. Μια παράδοξη χωροταξική επινόηση της θαλασσινής ζωής που υπηρέτησε τη σκληρή ανάγκη γεννώντας καθαρή ομορφιά… Λευκοί κύβοι παραταγμένοι στα κρόσσια των κυμάτων, με τα παραθυρόφυλλά τους να τρυπούν, πολύχρωμα, το διάφανο φως, καλημερίζουν χαμογελαστά το πέλαγος… Ένας μικρός αμφίβιος οικισμός, χτισμένος δίπλα στα ερείπια του Κλήματος, μιας μεγάλης προϊστορικής πόλης της Μήλου, που μαρτυρεί τη δύναμη της ζωής να αλλάζει πρόσωπα και να προχωρεί, δαμάζοντας τα κύματα του χρόνου…
Λίγο πιο ψηλά, η γραμμή του λευκού μετακομίζει στο φρύδι του βουνού σχηματίζοντας μια χαριτωμένη κυκλαδίτικη πολιτεία… Η Πλάκα: η πρωτεύουσα της Μήλου, ξαπλωμένη στο βορεινό της μπαλκονάκι στη σκιά ενός βενετσιάνικου κάστρου, αγναντεύει το Αιγαίο να θυμώνει και να γαληνεύει, καμαρώνει για τις παλιές εκκλησιές της κι αγκαλιάζει τη ζωή… Τη σημερινή να φωλιάζει στα πανέμορφα σπίτια και να κυκλοφορεί στα λιθόστρωτά της και την περασμένη να έχει βρει καταφύγιο στο φημισμένο της μουσείο, συντροφιά με τους θησαυρούς της Φυλακωπής και με το γύψινο εκμαγείο της ξενιτεμένης Αφροδίτης.